عناصر فضایی

صحنه

در یک تئاتر تنها مسائلی از قبیل نوع آکوستیک و نحوه ی خطوط سایت نیست که اهمیت دارد اگر چه هر یک از فضاها به نوبه ی خود مهم و درخور توجه اند. مثلاً پشت صحنه ماشینی برای نمایش است و لابی فضایی برای گردهمایی اما صحنه نمایش قلب تئاتر است و مکانی است که مجموعه ای از فعالیت ها برای دستیابی به بازتابی حیاتی و تاثیر گذار در تجربیات کسانی که به تماشای تئاتر می آیند در آن صورت می گیرد در حالت عادی عرض صحنه دو برابر مدخل صحنه می باشد و عمق صحنه از پرده ی ضد حریق 4/3 عرض صحنه است ارتفاع تا بالکن زیر سقف و تا سطح زیرین آن باید بزرگتر و یا حداقل مساوی ارتفاع متوسط جایگاه حضار به اضافه ارتفاع مدخل صحنه انتخاب شود. در هر طرف صحنه فضاهایی برای طراحی صحنه به ارتفاع 20/2 طراحی می شود. این محل ها نسبت به صحنه دید دارد و دارای خروجی به طرف صحنه می باشد. وجود راهی برای فرار نیز ضرورت دارد. عرض کریدور در سطح صحنه باید بیشتر و یا مساوی 20/2 باشد. اگر مساحت صحنه بدون در نظر گرفتن صحنه های کناری و پشت صحنه بزرگتر از 350 متر مربع باشد. عرض کریدورها به اندازه 150 میلیمتر به ازای هر 50 متر مربع افزایش داده می شود. علاوه بر انواع آرایش فضایی که در طراحی تئاتر از نظر فرم نام برده شد، صحنه ها نیز به نوبه ی خود بخش های مختلفی دارند.