حياط مساجد: بررسی تاريخی و سير تحول 3
معماری مساجد
قسمت سوم
دکتر بهناز امين زاده گوهر ريزی
عضو هیئت علمی دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران
4 - ارتباط صحن با باغ های اسلامی
اهمیت نمادین آب در فرهنگ مردم خاورمیانه به قبل از دوره ی اسلامی باز می گردد . قرآن مجید تاکید بیشتری بر مرکزیت آب در حیات موجودات داشته؛ بهشت را به عنوان باغی که در زیر آن جوی هایی در جریان است توصیف می کند. علی رغم بهره گیری از آن در قالب آبنماها و فواره های کوچک در مساجد جامع عهد بنی امیه آثاری از آنها باقی نمانده است و قدیمی ترین نمونه ی باقی مانده در مسجد جامع سامره است. ارتباط حیاط با باغ در معماری اسلامی در قرون وسطی وقتی که استقرار آبنماه در مرکز حیاط با فرم های متفاوت مورد تاکید قرار می گیرد بسیار به یکدیگر نزدیک می شوند. مسجد قیروان که صحنی شامل فواره های و جویبارهایی برای عبور آب جاری داشته است از بهترین نمونه هاست. در تاکید بر ابعاد بصری و اهمیت آبنماهای مستقر در مرکز صحن ، سقفی روی آن بنا می شده است. در مسجد محمد پاشا در استامبول که توسط سینان معمار معروف دوره ی عثمانی در 1572میلادی طراحی شده است، سقف گنبدی آبنما، اولین عنصری از مسجد است که پس از طی کردن پله ها و رسیدن به حیاط مسجد که در طبقه اول قرار گرفته دید ناظر را به خود جلب می کند.
گر چه حضور آب به عنوان نماد زندگی بهشت پاکی و نشانه ی زیبایی و آبادانی در فرهنگ اسلامی مورد اشاره قرار گرفته است و در نتیجه در فضای معنوی مسجد وجود آبنما در حیاط بیشتر به دلیل جنبه های نمادین آن بوده اما در بسیاری از موارد خصوصاً در ایران جنبه های عملکردی آن از قبیل محلی برای وضو و تلطیف هوا مورد توجه بوده است.