زندگی هر دوره ،اگر رابطه ای که این دوره با گذشته دارد و یا ریشه هائی که آن را به آینده پیوند می دهد شناخته نگردد ،بی مقصد و بر اساس از (روزی به روز دیگر) ادامه خواهد یافت. زمان ما به سختی از کوته بینی نحوهء فکری(این نیز بگذرد)و از بی برنامگی ناشی  از آن رنجور است .

اما آشکار است که قیامی علیه این دید (نزدیک بینانه)در علم ، هنر وصنعت در حال تکوین است . خواستی در حال رشد ، برای بررسی بسیط تمام حوزه های فعالیت انسانی وجود دارد .

اینجاست که تاریخ باید نقشی مهم بازی کند . تاریخ می تواند برای دورهء ما عوامل وجودی فراموش شدهء این دوره را آشکار کند . درست همانگونه که والدین ما می توانند عادات و رفتار زمان کودکی ما را که در تکوین طبایع ما تاثیر آنها همواره ادامه می یابد، به ما باز گویند:ـ اگر چه یاد این عادات و رفتار از   خاطرات ما محو گشته باشد . ظهور سنتی نو و مطمئن مستلزم پیوستگی با گذشته است .